Dieta sirtuinowa – opinia dietetyka
Obserwuję od jakiegoś czasu modę na nową dietę – sirtuinową. Reklamy z tą nazwą wyświetlają mi się prawie codziennie, dostaję również pytania o to czy polecam dietę sirt czy nie, postanowiłam więc odnieść się do tego tematu.
Dieta sirtuinowa zyskała wielką sławę po tym, gdy świat obeszła informacja, że Adele (brytyjska piosenkarka) korzystała z niej i schudła. Zanim napiszę na czym polega ta dieta, najpierw wyjaśnię skąd wzięła się jej dziwna nazwa.
Sirtuiny to białka w naszych komórkach, które potrafią naprawić DNA, regulują procesy metaboliczne i zmniejszają uszkodzenia spowodowane przez wolne rodniki. Przekładając to na język bardziej praktyczny, aktywacja sirtuin może zapobiegać cukrzycy typu 2, insulinooporności, chorobie Alzheimera, Parkinsona, nowotworom, czy chorobom układu sercowo-naczyniowego. Na tej podstawie wymyślono przekaz marketingowy, który brzmi: „dieta sirtuinowa pomaga schudnąć i wydłuża życie”. Jak jest naprawdę?
Dieta sirt ma na celu zwiększenie aktywacji białek sirtuinowych, o których pisałam powyżej. Według autorów diety, aktywacji można dokonać za pomocą restrykcji kalorycznych oraz spożywania wybranych produktów żywnościowych. W pierwszych etapach diety, spożywa się 1000 – 1500 kcal dziennie. No właśnie… tu zapala mi się czerwona lampka. Żaden wykształcony dietetyk z doświadczeniem nie ułoży tak niskokalorycznej diety odchudzającej każdemu, bez obliczenia jego zapotrzebowania. Dlaczego?
Proponowanie pacjentom znacznego ograniczenia kalorii aby wydłużyć życie i schudnąć, wydaje się nie tylko nieetyczne ale może przynieść wręcz odwrotny skutek. Każdy z nas zna co najmniej jedną osobę, która w wyniku niskokalorycznych diet zniszczyła sobie zdrowie lub schudła na chwilę a następnie przytyła z nawiązką. Może sam jesteś taką osobą? Stosowanie „głodowych” diet może mieć naprawdę groźne konsekwencje, lista jest długa: rozregulowanie metabolizmu, pogorszenie stanu zdrowia, zmniejszenie płodności, pogorszenie odporności na bakterie, wirusy, grzyby; obniżenie poziomu testosteronu, utrata masy mięśniowej, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, stany depresyjne i lękowe, anoreksja.
Poza tym nikt nie bierze chyba pod uwagę tego, że nie jesteśmy zwierzętami doświadczalnymi zamkniętymi w klatkach. Żyjemy w skomplikowanym świecie, mierzymy się z wieloma wyzwaniami. Mamy również wiele problemów w sferze psychicznej.
A co ze składnikami żywności, które aktywują sirtuiny? Tu sprawa ma się nieco lepiej. Związkami, które mogą mieć takie działanie są m.in. resweratrol (skórka czarnych i czerwonych winogron, orzeszki ziemne, borówki, czarna porzeczka, maliny, truskawki, żurawina, śliwki, biała herbata), kurkumina (kurkuma), izoflawony (soja), sulforafan (brokuły, brukselka, kapusta), kwercetyna (cebula, papryka, szpinak, pomarańcze), luteina (jarmuż, natka pietruszki, dynia, brzoskwinie, kiwi, jeżyny), omega-3 (olej lniany, orzechy włoskie, ryby).
Produkty wymienione powyżej są faktycznie super zdrowe i zachęcam do ich spożywania, ale same w sobie nie są remedium na odchudzanie i długie życie. Jedynie zmiana nawyków żywieniowych na stałe jest w stanie dokonać takich „cudów” w naszym organizmie. Wprowadzenie kilku zdrowych produktów do diety na krótki czas to za mało.
Badania nad białkami sirtuinowymi trwają, jednak jak na razie nie zmieniają one nic w mojej pracy dietetyka. Z pewnością pomagają naukowcom lepiej zrozumieć procesy zachodzące w organizmie i mogą przyczynić się do wynalezienia lepszych leków m.in. na choroby związane z wiekiem podeszłym.
Zdrowa dieta pomaga schudnąć i wydłuża życie, to już wiem od dawna. Nie potrzebuję do tego obco brzmiących słów i dorabiania sztucznych teorii.
Literatura:
- McCubrey J. i wsp.: Effects of resveratrol, curcumin, berberine and other nutraceuticals on aging, cancer development, cancer stem cells and microRNAs. Aging (Albany NY). 2017 Jun; 9(6): 1477–1536.
- Libert S, Guarente L.: Metabolic and Neuropsychiatric Effects of Calorie Restriction and Sirtuins. Annu Rev Physiol. 2013 Feb 10; 75: 669–684.
- Kucińska M., Murias M.: Sirtuiny – droga do długowieczności czy ślepy zaułek? Pol. Merk. Lek., 2010, XXVIII, 164, 158.